معرفی و عکس از بیوه سیاه امریکای جنگنده اف ۲۳(f23)

معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای جنگنده  اف 23(f23)

 

 

اف 23 یا وای اف 23 نام جنگنده ای است که در جریان جنگ سرد بعد از فروپاشی شوروی با همکاری دو شرکت نورثروپ گرومن و مک دانل داگلاس ساخته شده است ساخت این جنگنده مصادف شد با رقابت با جنگنده اف 22 معروف اما بنا بر دلایل نامعلومی پنتاگون جنگنده اف 22 را به عنوان طرح برتر انتخاب نموده اما بنا به گفته بعضی از رسانه ها پروژه جنگنده اف 23 در منطقه 51 یا شمال صحرای نوادا در آمریکا که سری ترین و مخوف ترین منطقه دنیا است به شدت در حال پیگیری است از ویژگی های این جنگنده فوق سری می توان به سطوح لوزی شکل آن که باعث انحراف امواج رادار میشود و سرعت 2 ماخ آن بدون استفاده از پس سوز اشاره کرد و در حال حاضر اطلاعات بیشتری از این جنگنده در دسترس نیست.

پیش از پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد شوروی، دو براقدرت رقابتی فشرده و تنگاتنگ برای ساخت انواع جنگنده های پیشرفته باهم داشتند. اندیشه ی به خدمت گیری یک جنگنده – بمب افکن مافوق صوت، رادار گریز با توان مانورپذیری بالا و توان انجام عملیات نظامی مستقل از اپراتورهای رادار زمینی، مدتها پیش از فروپاشی اتحاد شوروی، مدنظر مسئولین عالی وزارت دفاع ایالات متحده بود.

مخفی بودن از رادار، مجهز بودن به رادار چند حالته ی بسیار پیشرفته و داشتن موتورهای بسیار قدرتمند، خصوصیاتی است که از ابتدا مد نظر طراحان YF-23 بوده است. هرچند که طراحی بسیار دقیق بدنه به صورت استلیث و قابلیت حفظ سرعت کروز و بدون استفاده از سیستم پس سوز در حدود 2 ماخ، ضمن حمل حداکثر میزان مهمات، اندکی باعث کاسته شدن از قدرت مانورپذیری این جنگنده ی فوق العاده شده بود. ولی مهندسین طراح، نمونه ی اولیه ی یک جنگنده ی بی نقص را به پنتاگون ارائه کرده بودند. شکل خاص بدنه با انحنا و خمیدگی های خاص، طرحی بسیار هوشمندانه بود که هیچ جنگنده ی شکاری رهگیری در ایالات متحده موفق به رهگیری آن نمی شد ضمن اینکه بازتابش بسیار محدود اثرات بدنه به اپراتور رادار زمینی، توسط سیستم های فوق پیشرفته ECM (ساخت هیوز) خنثا می شد و تقریبن هیچ اثری از این جنگنده در محدوده ی عملیات بر روی هیچ نوع راداری قابل مشاهده نمی بود.

 

به تاریخ 23 آوریل 1991 نمونه جنگنده ی ساخت شرکت لاکهید مارتین به عنوان برنده ی ATF انتخاب شد و YF-23 برای همیشه به تاریخ پیوست.

موجودی YF-23 در ایالات متحده
1 فروند در موزه ی غربی پرواز (Western Museum of Flight) در Hawthorne ایالت کالیفرنیا
1 فروند در موزه ی نیروی هوایی ایالات متحده (موزه ی مرکز تست جنگنده ها) در پایگاه هوایی

 

معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)

طراحی اف 23(f23)
YF-23 با طراحی لوزی شکل بالهای خود ، مثل یک هواپیمای غیرعادی میباشد.این جنگنده طوری طراحی شده است که نیروی دِرَگ(Drag) ناشی از سرعت سوپر سونیک و تحرکات دم V شکل را خنثی میکند.کاکپیت YF-23 در بالاترین قسمت آن قرار دارد و نزدیک به دماغه ی هواپیما میباشد.YF-23 از سه ارابه ی فرود برخوردار است که شامل یک ارابه در دماغه و دو ارابه ی فرود اصلی است.تسلیحات این جنگنده زیر بدنه و در بین دماغه و ارابه های فرود اصلی لود میشوند.
دو موتور توربو فن که هرکدام در محفظه ای جداگانه در پشت هواپیما قرار گرفته اند نیروی لازم برای YF-23 را تولید میکنند.نکته ی جالب و قابل توجه این است که از دو جنگنده ی تولید شده ، اولین پرنده از موتور Pratt & Whitney YF119 استفاده میکند و نمونه ی دوم از موتور General Electric YF120 بهره میبرد.این موتورها از نازل های ثابت استقاده میکنند که در YF-22 شاهد استفاده از نازل های زاویه دار هستیم.همانطور که در B-2 نیز مشاهده میشود ، YF-23 از خنک کننده های خروجی موتور برخوردار است تا توسط ردیاب های فروسخ رهگیری و شناسایی نشود.

در مدت زمان صرف شده برای انتخاب جنگنده برای نیروی هوایی، یک فروند YF-23 با دو موتور توربوفن ساخت پرات اند ویتنی YF-119 (نوعی که در F-22 به کار رفت) تجهیز شد. پیشتر بر روی YF-23 دوم، موتورهای YF120 ساخت جنرال الکتریک نصب شده بودند.
چهره ی ظاهری YF-23 بر اساس اشکال لوزی شکل طراحی شده است. دو سکان بزرگ عمودی که با زاویه ی زیاد کج شده اند، شکل قسمت انتهایی هواپیما، به شکل دندانه دار است.
این شاهکار صنعت هواپیمایی، اندکی بزرگتر از F-15 ای است که برای جایگزینی آن طراحی شده بود.
امروز در موزه های کالیفرنیا، YF-23 از شاهکارهای صنعت هواپیماسازی، با دارا بودن مشخصه های قوی استیلت (مخفی ماندن از رادار) و تطابق با پرواز کروز مافوق صوت و بدون استفاده از پس سوز، با نگاهی تاسف آور به گذشته خود می نگرد.

معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)

مشخصات اف 23 (f23)

خدمه : ۱ (آزمایشی)
طول : ۲۰٫۶۰ متر
طول بال : ۱۳٫۳۰ متر
ارتفاع : ۴٫۳۰ متر
مساحت بال : ۸۸ متر مربع
وزن خالی : ۱۴۹۷۰ کیلوگرم
وزن با تسلیحات : ۲۳۳۲۷ کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست : ۲۹،۰۰۰ کیلوگرم
پیشرانه : ۲ × جنرال الکتریک YF120 یا پرات و ویتنی YF119 توربوفن،توان هر یک ۱۵۶ کیلونیوتن
حداکثر سرعت : ۲٫۲ ماخ + (۱۶۵۰ + مایل در ساعت، ۲۶۵۵ + کیلومتر / ساعت) در ارتفاع
کروز سرعت : ماخ ۱٫۶ (۱۰۶۰ مایل در ساعت و ۱۷۰۶ کیلومتر / ساعت) supercruise در ارتفاع
برد : بیش از ۴۵۰۰ کیلومتر
برد عملیاتی : ۸۶۵-۹۲۰ مایل، ۱،۳۸۰-۱۴۸۰ کیلومتر
سقف پرواز : ۱۹۸۰۰ متر
توان بارگیری بال : ۲۶۵ کیلوگرم / متر مربع
نسبت تراست به وزن : ۱٫۳۶
تسلیحات

۱ * مسلسل ۲۰ میلیمتری M61 ولکان
۴ * موشک هوا به هوای AIM-120 AMRAAM یا AIM-7 Sparrow
2* موشک هوا به هوایAIM-9 Sidewinder

نیروی محرکه:

دو موتور توربوفن YF119 ساخت پرات اند ویتنی با کشش 15750 کیلوگرم

معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)

ارزیابی و مقایسه با YF-22
اولین YF-23 با موتور Pratt & Witney در تاریخ ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۰ در پرواز سوپر کروز به سرعت ۱٫۴۳ ماخ رسید.نمونه ی دوم با موتور General Electric در تاریخ ۲۹ نوامبر همان سال در پرواز سوپر کروز سرعت ۱٫۶ ماخ را بدست آورد و در تستی دیگر بیشترین سرعت این جنگنده ۱٫۸ ماخ ثبت شد.محل حمل تسلیحات برای این جنگنده به صورت خاصی قرار گرفته بود و از YF-23 تنها در آزمایش های آکوستیک سلاح ها استفاده شد ، ولی هرگز موشکی شلیک نکرد.این در حالی بود که YF-22 موشک های AIM-9 Sidewinder و AIM-120 AMRAAM را با موفقیت شلیک کردو در تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۹۰ در یک شبیه سازی واکنش رزمی سریع در طول ۱۰ ساعت ۶ بار پرواز کرد.تست های پروازی در دسامبر ۱۹۹۰ نیز ادامه داشت و هر دو فروند YF-23 به تعداد ۵۰ پرواز به طول ۶۵٫۲ ساعت انجام دادند.همانطور که پیش از این نیز گفته شد YF-23 از YF-22سریعتر و پنهانکارتر بود ، ولی چابکی YF-22 را نداشت.
سرانجام این دو هواپیما رقابت خود را در دسامبر ۱۹۹۰ به پایان رساندند و در ۲۳ اوریل ۱۹۹۱ معاون نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرد که YF-22 برنده رقابت بوده است.نیروی هوایی موتور YF119 را برای تولید انبوه F-22 انتخاب کرد.سپس Lockheed Martin و Pratt & Whitney طرح هایی جهت هماهنگی بیشتر تکنیکی و فنی ، برطرف نمودن ریسک های احتمالی و داشتن برنامه ی موثر در تولید ، به اجرا درآوردند.شایان ذکر است پروژه NTAF نیز در سال ۱۹۹۲ منحل شد.در ادامه ی جریانات هر دو جنگنده ، بدون موتور به مرکز تحقیقات پرواز درایدن(Dryden) در پایگاه نیروی هوایی ادوارد واقع در کالیفرنیا منتقل شدند.
احیای پروژه
در سال ۲۰۰۴ ، نورثروپ گرومن جهت احیای دوباره ی پروژه طرحی ارائه داد تا از YF-23 به عنوان بمب افکن موقت استفاده شود ، همانطور که از FB-22 و B-1R نیز شد.نورثروپ تغییراتی در دومین YF-23 ، جهت تبدیل به بمب افکن موقت داد.این طرح در سال ۲۰۰۶ کنسل شد ، زیرا یک بمب افکن بلند برد نیاز بود و در این راستا نیروی هوایی ایالات متحده طرح تولید نسل بعدی بمب افکن هارا اغاز کرده است.

معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)
معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)

معرفی وعکس از بیوه سیاه امریکای اف 23(f23)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *