معرفی و عکس از پورشه ۹۱۸ اسپایدر
با سلا م خدمت کار بران مجله اینتر نتی اراس در این پست به پورشه 918 پرداختیم
معرفی و عکس از پورشه ۹۱۸ اسپایدر
این خودرو در کلاس رودستر قرار گرفته، طراحی آن موتور وسط و خودرو چهار چرخ محرک بوده است. سیستم جعبهدندهٔ آن ۷ دنده بوده و از موتوری با قدرت 608 اسب بخار بهره میبرد. نیروی محرکه این سوپر اسپرت از هشت سیلندر خورجینی با حجم ۴٫۶ تشکیل شده که با پیستونهای سبک وزن و نسبت تراکم بالا و سیستم زمانبندی متغیر سوپاپها گرفته میشود، قادر است توان 608 اسب بخار را تولید نماید. همچنین سه موتور الکتریکی نیز میتوانند در مجموع توان خودرو را به عدد خیره کننده 887 اسب بخار برسانند.
این خودروی هیبریدی که به عنوان نقطه عطفی در بین اتومبیلهای پورشه محسوب میشود، یک اثر یادبود در دنیای تکنولوژی اتومبیلها نیز محسوب می گردد. اما بد نیست ناگفته های این خودرو را هم مرور کنیم.
در حالی که پورشه در پایین ترین مقیاس توان خروجی ابرخودروهای ترکیبی قرار دارد (خودروی La Ferrari به توان 950 اسب بخار و خودروی P1 مک لارن به 903 اسب بخار رسیده اند)، اما عملکرد آن در راستای رقیبان گران قیمتش قرار گرفته است. شتاب صفر تا صد این خودرو 2.8 ثانیه و شتاب صفر تا 200 آن 7.9 ثانیه است و حداکثر سرعت آن 211 مایل در ساعت (340km/h) می باشد. این مقیاس ها در ، La Ferrari به ترتیب 2.9 ثانیه، 7 ثانیه و 217.5 مایل در ساعت (350km/h) بوده و در P1 به ترتیب اعداد 3 ثانیه، 7 ثانیه و 217 مایل در ساعت (349km/h) بدست آمده است. فقط در شتاب 0 تا 300 است که 918 وزن سنگین خود را نشان می دهد و زمان 23 ثانیه را برای خود ثبت می کند در حالی که LaFerrari این سرعت را در زمان 15 ثانیه و McLaren P1 در 17 ثانیه بدست آوردند.
یک از مهندسان سازندهی 918 گفت: بزرگترین چالش در طراحی و تولید این خودرو، جایگذاری تمامی سخت افزارهای کامپیوتری بود.
918 یک خودروی ساده نیست. این خودرو برای اجرای سیستمهای گوناگون خود به مقدار زیادی توان محاسباتی نیاز دارد. سیستمهایی مانند مدیریت موتور، سیستم صوتی و تصویری اتومبیل و کنترل پایداری همانند تمامی اتومبیلها وجود دارند، ولی در این اتومبیل سیستمهای ترمز، خنک کننده (چهار پمپ آب الکتریکی، که دو عدد آن فقط مختص موتور است)، و چندین سیستم دیگر نیز توسط سیستم الکتریکی خودرو مدیریت میشوند. یک نمونهی اولیه در هنگام معرفی خودرو به رسانهها به نمایش درآمد. زمانی که اتومبیل ساخته شد، بسته بندی نهایی آن هنوز مشخص نبود؛ خودرو به سادگی ساخته شد تا مشخص شود که سیستم پیشرانهی خودرو در دنیای واقعی چگونه کار خواهد کرد. سخت افزارهای کامپیوتری بسیاری وجود داشت، مهندسین تمامی قطعات را داخل جعبههای بزرگ آلومینیومی قرار دادند، سپس جعبهها را در قسمت جلو و عقب خودرو نصب کردند.
قبل از این که خبری از تولید مدل الکتریکی Panamera پورشه شنیده شود، این کمپانی، مشغول کار بر روی مدل هیبریدی 918 اسپایدر بود. با این حال، به نظر می رسد که Panamera S E-Hybrid زودتر وارد بازار خواهد شد و به دنبال آن، 918 عرضه می گردد. در این هفته، پورشه، جزئیات جدیدی از این ماشین مسابقه ای که به عنوان پیشرفته ترین و گران ترین ماشین اسپرت نامیده می شود را منتشر کرده است.
این مدل نسبت به طرح مفهومی پورشه 918 اسپایدر که در نمایشگاه موتور ژنو 2010 رونمایی شده بود، تغییرات زیادی کرده است. جگوار، فراری و مک لارن نیز پس از رونمایی این طرح تا به حال، ابرخودرو های هیبریدی ای را تولید کردند که رقیبانی برای 918 در تکنولوژی و عملکرد محسوب می شوند.
به دلیل این رقابت، عجیب نیست که توان خروجی 918 رو به رشد باشد. وقتی برای اولین بار آن را در سال 2010 دیدیم، دارای سیستم خروجی 715 اسب بخار بود. در سال بعد در NAIAS، به مقدار 767 اسب بخار تغییر کرد. شایعه های تابستان گذشته اعلام می کرد که این مقدار به 800 اسب بخار رسیده است و همانطور که به نظر می رسید، اکنون این مقدار به 900 اسب بخار نزدیک شده و یا به صورت دقیق مقدار 887 اسب بخار است.
مدل هیبریدی 918 اسپایدر، متکی به سه واحد قدرت جداگانه برای رسیدن به 887 اسب بخار می باشد. واحد اصلی، یک موتور V8 با توان 608 اسب بخار و 4.6 لیتر بوده که در میانه ی خودرو نصب شده است. این موتور مشتق شده از V8، مورد استفاده در ماشین مسابقه ای LMP2 RS اسپایدر می باشد که سرعت موتور را تا 9150 دور بر دقیقه می رساند. برای کمک به V8 و برای پنج حالت کنترل، یک موتور الکتریکی 154 اسب بخار در قسمت عقب و یک موتور الکتریکی 127 اسب بخار در قسمت جلو نصب شده است.
موتور عقبی، بخشی از یک ماژول هیبریدی است که شامل یک تفکیک کننده می شود که آن را به موتور متصل می کند. این ماژول می تواند محور عقب را پشت سر هم با موتور و یا به خودی خود، قدرتمند کند و موتور نیز می تواند محور عقب را با کمک از سوی سیستم انتقال قدرت هفت سرعته PDK نیرومند سازد. موتور جلو، یک سیستم تمام چرخ مستقل را تکمیل می کند و چرخ های جلو را با نسبت ثابتی هدایت می نماید. این سیستم، در سرعت های بالاتر، از محور جلو جدا می شود. نیروی برق در باتری لیتیوم یون با خنک کننده آب 6.8 کیلووات ساعت ذخیره می شود که می تواند در 25 دقیقه به وسیله ایستگاه اختیاری DC و 2 ساعت، توسط شارژر 240 ولت و 7 ساعت از طریق شارژر 110 ولت شارژ شود.
همان گونه که قابل پیش بینی است، طراحی چنین سیستمی به محاسبات گسترده و زمان طراحی و تولید زیادی نیاز داشته است. حتی الآن، که خط تولید آن به راه افتاده است، یکی از مهندسین پورشه که خواست نامش فاش نشود، اعلام کرد که کالیبراسیون سیستم ترمز پورشه 918 فقط 95% کامل شده است.
واقعاً این تمام چیزی است که باید بدانید. این رنگهای مخصوص فلز نقرهی مایع و فلز کروم مایع نام دارند. این رنگها علاوه بر 10 رنگ استاندارد ارائه میشوند. همچنین، از آن جایی که این خودرو پورشه است و گرانترین خودروی تولیدی این کارخانه میباشد، شما تقریباً میتوانید فرض کنید که هر چیز اضافی را درخواست کنید و هزینهی آن را بپردازید شرکت آن را برای شما انجام خواهد داد.
رینگهای منیزیمی اورجینال اختیاری با قیمت 32500 دلار به اندازه ای سبک هستند که میتوانید آنها را با یک انگشت بلند کنید. این رینگهای در پکیج 84000 دلاری Weissach نیز موجود هستند.
داخل خودرو برای بسیاری از افراد راحت و مناسب نیست.
صندلیها را می توان به سمت جلو یا عقب تنظیم کرد ولی نمیتوان ارتفاع آن را کم و زیاد کرد یا خم کرد. فرمان آن تلسکوپی میباشد ولی نمیتوان آن را کج کرد. کنسول مرکزی بلند است، ستون شیشهی جلوی اتومبیل بدجور به سر شما نزدیک است. با قدی حدوداً 178 سانتی متری، من احساس کردم که اندازهی خودرو برای من مناسب نیست.
پورشه قیمت سفارش این خودرو را 845,000 دلار در سال 2011 اعلام کرده بود که با اضافه شدن پکیج Weissach، این قیمت به 929,000 دلار افزایش یافته است.
پورشه قابلیت اقتصادی سوخت را در 918 به روز رسانی نکرده است، اما اشتباه نکنید! این بدین معنی نیست که یک سیستم هیبریدی کوچک، عملکرد را بر روی یک خودروی بزرگ و دودزا افزایش داده است. پورشه عنوان کرده که هدفش در طراحی این خودرو، ترکیب عملکرد پویا از یک ماشین مسابقه ای با مصرف سوخت پایین است. پورشه در گذشته گفته است که 918 می تواند 100 کیلومتر را با 3 لیتر سوخت با انتشار 70 گرم در هر کیلومتر گاز CO2 طی کند. ما باید منتظر تست رسمی این خودرو باشیم تا ببینیم که این اعداد تا چه حد دقیق می باشند.
وقتی باتری به سطح پایین خود می رسد، 918 به صورت اتوماتیک به حالت هیبریدی تغییر وضعیت می دهد. این حالت از هر دو منبع برق و V8 با هدف به حداکثر رسانی بهره وری سوخت استفاده می کند.
این خودرو برای به دست آوردن بهترین بازدهی با استفاده از سیستمی هوشمند از هر دو موتور برقی و سوختی به طور هم زمان استفاده می کند. در هنگم رانندگی اگر مقدار فشاری که به پدال وارد می کنید از حد مشخصی فراتر رود موتور بنزینی به صورت هوشمند وارد کار می شود.
918دارای پنج حالت جداگانه رانندگی است که خروجی سه واحد قدرت را برای بخشیدن شرایط جداگانه به ماشین تغییر می دهد که از حالت الکتریکی و صرفه جویی در مصرف سوخت تا حالت مسابقه ای تعقیب مسیر، درجه بندی می شود. راننده می تواند این حالات را از یک نقشه سوئیچ حالت مسابقه ای بر روی فرمان انتخاب کند.
حالت پیش فرض در شروع رانندگی (با فرض پر بودن باتری)، حالت E-Power است که با استفاده از قدرت الکتریکی خالص، به 918 در راندن تا 18 مایل (29km) کمک می کند. بدون V8، ماشین 918 با بازوی قوی خود که در قسمت عقبی آن قرار دارد، کار می کند، اما همچنان قادر به رسیدن به سرعت 62 مایل بر ساعت (100km/h) در هفت ثانیه است و حداکثر سرعت آن در این حالت نیز 93 مایل بر ساعت (150km/h) می باشد.
وقتی باتری به سطح پایین خود می رسد، 918 به صورت اتوماتیک به حالت هیبریدی تغییر وضعیت می دهد. این حالت از هر دو منبع برق و V8 با هدف به حداکثر رسانی بهره وری سوخت استفاده می کند.
حالت هیبریدی اسپرت و حالت هیبریدی مسابقه ای، از هر دو موتور بنزنی و الکتریکی استفاده می کند، اما آن ها این کار را با هدف کارایی و نه بهره وری انجام می دهند. موتور V8، در حالت هیبریدی اسپرت، وظایف نیروی محرکه اصلی را به عهده می گیرد و موتورها برای افزایش قدرت دچار پس زنی می شوند. حالت مسابقه ای، به دنبال بهینه سازی عملکرد بیشتر است که در آن، موتور تحت بار بالا عمل می کند و باتری ها هنگامی که راننده از حداکثر خروجی استفاده نمی کند، شارژ می شوند. افزایش شارژ باتری، افزایش کوتاه تر و قوی ترِ استفاده از موتورهای الکتریکی را سبب می شود. حالت نهایی، با پیوستگی با حالت مسابقه ای کار می کند. یک دکمه Hot Lap در وسط سوئیچ نقشه، قدرت باتری را در هنگام کم شدن در سریع ترین عملکرد در دورهای آخر، هدایت می کند.
سیستم آئرودینامیک فعال پورشه به انطباق ویژگی های آئرودینامیک 918 با حالت جاری رانندگی کمک می کند. وقتی ماشین در حالت مسابقه است، با شامل بودن Hot Lap، سیستم، پره ی عقب را به صورت شیب دار و به منظور افزایش فشار در محور عقب، زاویه دار می کند. دو زبانه هوای قابل تنظیم در قسمت جلوی زیر خودرو نیز برای ایجاد اثر زمین در قسمت جلو، باز می شوند. در حالت اسپرت، زاویه اسپویلرها کاهش می یابند و زبانه های قسمت زیر بسته می شوند که کشش از بین برود و سرعت بالاتری به وجود بیاید. در حالت E-Mode و هیبرید، هدف، حذف کشش ائرودینامیک تا حد ممکن است، از این رو پره های عقب منقبض شده و زبانه های زیرین بسته می شوند و مجموعه ای از ورودی های هوای جلویی که برای خنک کردن موتور در حالت مسابقه و اسپرت باز بودند، بسته خواهند شد.
معرفی و عکس از پورشه ۹۱۸ اسپایدر
این خودرو همچنین از یک سیستم فرمان محور عقب استفاده می کند که چرخ های عقب را تا حداکثر 3 درجه به حرکت وادار می کند و بدین وسیله، هندلینگ و چابکی را افزایش می دهد. در سرعت های پایین، سیستم محور عقب، چرخ های عقب را در جهتی خلاف چرخ های جلو به حرکت در می آورد تا از زوایا و پیچ ها به سرعت و با دقت بیشتری عبور کنند و باعث کاهش شعاع چرخش می شود. در سرعت های بالاتر، سیستم، چرخ های عقب را در جهت مشابه با چرخ های جلو و در تلاش برای بهبود ثبات هدایت می کند.
سیستم ترمز پورشه 918 بسیار هوشمند تر و پیچیده تر از اولین خودروی شماست.
همان گونه که در همه خودروهای هیبرید این گونه است، ترمزهای 918 باید کارهای متعددی علاوه بر متوقف کردن خودرو انجام دهند. باید به شارژ شدن باتریها کمک کنند، ارتباط بین سیستم ABS و سیستم کنترل پایداری خودرو را برقرار کنند، و در طول کل این پروسه عملکرد مناسبی داشته باشند. پورشهها معمولاً به حس فوق العاده ی ترمزشان معروف هستند، یک پدال قوی و محکم که تحت هر شرایطی بهترین عملکرد ممکن را ارائه میکند. مهندسان سازندهی 918 ادعا کردهاند که شبیه کردن سیستم ترمز 918 به ترمزهای سایر خودروهای پورشه، یکی از سختترین قسمتهای طراحی این خودرو بود. سیستم ترمز به صورتی الکتریکی توسط یک قطعهی پیچیده که بین پدال ترمز و سیلندر اصلی ترمز نصب شده است پشتیبانی میشود. این قطعه در دنیای خودروهای هیبریدی منحصر به فرد میباشد، هدف این قطعه برقرار کردن یک ارتباط پیوستهی مکانیکی بین پای شما و سیستم هیدرولیک خودرو میباشد.
همچنین قطعهی دیگری وجود دارد که مهندسان آن را خازن سیال مینامند و در دماغهی خودرو نصب شده است. اگر نیروی ترمز کمتر از 0.5 g باشد، سیستم خودرو از موتورهای الکتریکی خود برای شارژ گردن باتریها استفاده میکنند. هنگامی که نیروی ترمز بیشتر از 0.5 g باشد این اتفاق نمیافتد. در اینجا، خازن، همان گونه از اسم آن پیداست، به عنوان یک مخزن سیال عمل میکند تا بتواند در هنگام تغییر حالت پایداری پدال ترمز را حفظ کرده و تحت هر شرایطی آن را برای راننده قابل پیش بینی نماید. پدال ترمز پورشه 918 واقعاً این گونه است، اگرچه گاهی اوقات داخل شهر ممکن است عملکرد پدال کمی برای شما عجیب به نظر برسد، زیرا سیستم اتومبیل در تلاش است تا رفتارهای رانندگی شما را پیش بینی کند. در هر حال این یک دستاورد تاریخی و بزرگ برای مهندسان پورشه میباشد، زیرا عملکرد ترمز برخلاف سیستم متفاوت آن، کاملاً طبیعی و مشابه اتومبیلهای دیگر به نظر میرسد.
این خودرو نقطهی عطفی در اتومبیلهای تولیدی پورشه است، یکی از پیچیدهترین و بلند پروازانه ترین خودروهایی که تاکنون ساخته شده است. 918 همچنین یک سوپر اسپرت فوق العاده است. ولی خوب، چه کسی چیزی کمتر از پورشه انتظار دارد